przypisy ściśle prywatne

ATENA – córka Zeusa i oznaczającej roztropność albo przewrotność Metis, połkniętej w czasie ciąży z Ateną przez boga, który w ten sposób chciał obejść przepowiednię Gai o dziecku, które po opuszczeniu łona matki pozbawić go może tronu. Postanowił więc we wnętrzu własnej czaszki donosić niebezpieczny płód. Czas zbliżającego się rozwiązania sygnalizowały potworne bóle głowy. Aby je uśmierzyć, rozkazał podziemnemu kowalowi Hefajstosowi rozłupać ciężarną czaszkę uderzeniem młota. Z popękanej skorupy wyskoczyła w pełnym, bojowym rynsztunku, modrooka Atena. Prawdopodobnie pobyt w boskiej głowie ojca pozwolił jej roztoczyć opiekę nad wiele wyjaśniającym rozumem. Rywalizuje z muzami o władanie nad królestwem sztuk i literatury. Patronka prządek, tkaczek i hafciarek. Wynalazczyni zaprzężonej w cztery konie kwadrygi i bojowych rydwanów. Konstruktorka i matka chrzestna okrętu Argo, na którym towarzysze Jazona, zwani od nazwy okrętu Argonautami, popłynęli po poświęconą dzikiemu bogowi wojny Aresowi skórę latającego barana czyli Złote Runo. Dziewica, choć z nasienia Hefajstosa, które obryzgało jej nogę, narodziło się bez jej udziału dziecko uznane przez boginię za własne, choć fakt jego istnienia przed pozostałymi bogami zataiła. Do powierzchni jej zwanej egidą tarczy przymocowana była głowa Meduzy, podarowana bogini przez Perseusza. Meduza była jedną z trzech Gorgon, które zamiast włosów miały wijące się węże, zamiast zębów kły odyńców, oraz żelazne stopy i skrzydła. Ich spojrzenia zamieniały w kamień śmiałków, którzy nieostrożnie spojrzeli jednej z nich w oczy. Tej właściwości głowa Meduzy nie utraciła po odcięciu jej od tułowia i umieszczeniu na tarczy bogini. To z tryskającej z niej krwi narodził się skrzydlaty koń Pegaz i dzierżący w dłoniach złoty miecz Chrysaor. Atenę przedstawiano zwykle w towarzystwie sowy i z oliwną gałązką w dłoni. W skład jej bojowego rynsztunku wchodził hełm, włócznia, egida i pancerz zrobiony ze skóry Pallasa.