Traumat, taki emocjonalny Heimat naznaczony piętnem stygmatyzujących nasz umysł przeżyć, będący udziałem każdego z nas. Nasza przeszłość rozgrywa się wtedy dużo później w traumatach jedno lub wieloaktowych, pisanych ręką Wielkiego Traumaturga, autora ontologicznych deklinacji przez wypadki, które odmieniają nas i nasze życie w rytm miarowego oddechu śniących nas demonów. Wszystko co jest, a więc i to, czego według Parmenidesa nie ma tylko na logiczny pozór, wymyślane jest w każdej sekundzie na nowo po to tylko, żeby wywołać w nas lepsze lub gorsze wrażenie nieprzebranego bogactwa świata tego, bez którego stawianie pytań o jakikolwiek sens tego wszystkiego sensu by wiele nie miało. Odnaleźć go można jedynie w miejscach zaskakujących, na pierwszy rzut oka niespodziewanych, jak na przykład w pieśniach wyśpiewywanych chrapliwym głosem przez Toma Waitsa w oparach papierosowego dymu i gryzącego zapachu whisky...

P.S. według Grzegorza z Nyssy upadek Adama oddał człowieka w szpony szatana i przyjście Jezusa było udaną próbą wykupienia nas z tej niewoli, choć Bóg musiał uciec się do podstępu, oferując szatanowi Jezusa jako rodzaj odszkodowania za wyrzeczenie się ludzkiego gatunku. Szatan haczyk połknął, uznał wymianę za niezwykle korzystną, choć oczywiście do ostatecznej wymiany ze względu na pochodzenie Jezusa dojść przecież nie mogło.