tyle się dywaguje o tym, kiedy to zwierzaki niektóre zostały udomowione, a o naszym gatunku ani widu, ani słychu. Przecież też musiał nastąpić w zamierzchłej przeszłości czas, kiedy homo sapiens został udomowiony. Udomowienie człowieka umożliwiło z kolei udomowienie innych gatunków, dotychczas żyjących dziko, jak na przykład świnie, kury, czy owce. Tak na dobrą sprawę proces ludzkiego udomowienia został przez naukę sobie zlekceważony. Koncentrowanie się na zwierzakach jest przejawem naszego płytkiego antropocentryzmu, bowiem nie może udomawiać ten, kto sam nie został uprzednio udomowiony. Nie ulega wątpliwości, że zanim gatunek homo sapiens się udomowił, to zdziczałe hordy i watahy złożone z przedstawicieli naszego gatunku nie były nawet w stanie pomyśleć, aby jaką na przykład dziką kurę poddać żmudnemu procesowi udomowiania. Takie nieudomowione zwierzaki, do których w owych czasach zaliczono ani chybi i robaki, latały sobie bez ładu i składu samopas jak opętane, usiłując dopaść resztki pożywienia zdobywanego przez naszych przodków w niemałym trudzie i znoju. Udomowienie wprowadziło pewną rytualizację spożywania posiłków, która przetrwała do naszych czasów w formie chociażby uroczystych obiadów niedzielnych. W początkach procesu udomowiania dało sie też zaobserwować zjawisko zażartej walki o to, kto kogo udomowi. Jedno jest pewne, że przywołane jako przykład kury, świnie i owce nie poddały się bez walki, o czym świadczą liczne znaleziska z tego okresu. Świadczy o tym również zamieszczona wyżej fotografia, na której wyraźnie widać, że międzygatunkowa walka o udomowienie jeszcze się nie zakończyła.