niedziela, 21 października 2007

przypisy ściśle prywatne

AL-GAZALI – Abu Hamid Ibn Muhammad Ibn Muhammad Ibn Ahmad al-Gazali, syn przędzarza wełny z delikatnej sierści gazel, urodzony w miejscowości Gazala. W języku arabskim al-gazali oznacza męskiego rodzaju prządkę. Tak jak Tomasz z Akwinu zdołał w miarę bezboleśnie połączyć w swych obydwu summach katolickie dogmaty ze znanym ówcześnie dorobkiem Arystotelesa, tak Al-Gazali połączył suficki mistycyzm z nauką zawartą w surach Koranu. Odczuwał wokół siebie obecność poddanych Salomona czyli dżinnów, które najchętniej wcielały się w postacie przepowiadających ludziom przyszłość ptaków, nie gardząc ciałami wielbłądów, psów, kotów, skorpionów i węży. Odmienny charakter miały dżinny cmentarne, niebędące niczym innym jak zwiewnymi sobowtórami zmarłych. Właściwie każdy człowiek miał swojego dżinna zwanego Kahinem. Samice dżinnów określano mianem Ghul. Aby uniknąć zgubnego wpływu dżinnów czyhających na ludzka duszę, Al-gazali zalecał zgodnie z Koranem stosowanie muki. Muka była rodzajem przeplatanego klaskaniem w dłonie gwizdania, wydobywanym z ludzkich ust poprzez wkładanie w nie palców. Autor m.in. ,,Niszy świateł”, ,,Celów filozofii”, ,,Samozniszczenia filozofów”, ,,Ożywienia nauk religijnych”, ,,Wybawiciela z błędów”, ,,Drogi wielbicieli Boga”, ,,Rad dla książąt”.

Brak komentarzy: